Για κάθε ζήτημα που παρουσιάζονταν προς συζήτηση, ο Σωκράτης χρησιμοποιούσε μια συγκεκριμένη τακτική. Την Σωκρατική ή μαιευτική μέθοδο.
Ακόμη και εάν γνώριζε κάποια πράγματα για το ζητούμενο, ακύρωνε κάθε πεποίθηση ή προκατάληψη και αποδεχόταν ολοκληρωτικά πως δεν γνώριζε τίποτα, ακριβώς όπως δεν γνωρίζει τίποτα ένα μικρό παιδί.
Έτσι μπορούσε με καθαρό μυαλό να “ελέγξει” όλες τις εκδοχές και αναζητώντας την αλήθεια, να φτάσει στον καταλληλότερο “ορισμό” για το κάθε ζητούμενο.
Ο Σωκράτης συνήθιζε να ζητά τον ορισμό που έχει στο μυαλό του, ο συνομιλητής του, και έπειτα ξεκινούσε μια σειρά ερωτήσεων, με σκοπό την εύρεση αντιφάσεων και ατόπων. Με λίγα λόγια, χάρη στην χρήση των κατάλληλων ερωτήσεων, έβγαζε στην άκρη, όλα αυτά που δεν στέκουν και δεν είναι θωρακισμένα με αδιάσειστα επιχειρήματα, για να καθοδηγήσει τον συνομιλητή του στο σωστό αποτέλεσμα που ήθελε.
Διαβάστε επίσης Το “γνώθι σαυτόν”.
