Ένα από τα πλαστά θέσφατα του σύγχρονου Κόσμου της Ευκολίας
είναι πως θεωρεί “κεκτημένες” τις θεμελιώδεις ανάγκες της Επιβίωσης.
Την ανάσα, το νερό, τον ύπνο, την τροφή…..
Επίσης θεωρεί “δεδομένες” τις προϋποθέσεις για τις ανάγκες της Ασφάλειας του
σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Σύμφωνα με τον Μάσλοου, αυτές είναι οι κατώτερες κατηγορίες αναγκών μας.
Τις τελευταίες δεκαετίας, έχουμε απαξιώσει όλες αυτές τις ανάγκες
όπως απαξιώνουμε εμείς οι άνθρωποι όλα όσα θεωρούμε “δεδομένα” προς εμάς.
Σημειώστε πως σύμφωνα με τον Μάσλοου πάντα,
για να περάσεις σε κάθε επόμενο όροφο
πρέπει να εκπληρώσεις τον προηγούμενο
Η τρίτη κατηγορία αναγκών, είναι αυτή του “Ανήκειν”.
Για να βρισκόμαστε σε “ισορροπία” θα πρέπει να ανήκουμε σε μια οικογένεια,
να έχουμε φίλους, να είμαστε καταταγμένοι σε κάποιες “ομάδες”.
Οι περισσότεροι γεννηθήκαμε με “εκπληρωμένες” τις ανάγκες των 3ων κατ. επιπέδων.
Ξεκινήσαμε τις ζωές μας με το να δίνουμε σημασία
στην αμέσως επόμενη κατηγορία αναγκών, την 4η,
που ονομάζεται “Εκτίμηση”.
Σ’ αυτήν την κατηγορία είμαστε ψευδώς καθηλωμένοι.
Κυνηγάμε δηλαδή την επιτυχία, τη φήμη και τον σεβασμό των “άλλων”.
Και μέσα από αυτή τη διαδικασία,
νομίζουμε πως θα εκπληρώσουμε καλύτερα και ακούσια
τις βασικές μας ανάγκες, των τριών, κατώτερων επιπέδων.
Δηλαδή τις ανάγκες του “Ανήκειν”, τις ανάγκες μας για “Ασφάλεια” και για “Επιβίωση”.
Τα ΜΜΕ και η σύγχρονη χειραγώγηση μιας καταναλωτικής κοινωνίας
μας έχουν κάνει να πιστεύουμε πως η άνοδος σ’ αυτόν τον όροφο αναγκών δεν έχει ταβάνι.
Υπερ-εκτιμούμε τον εαυτό μας και επιδιώκουμε μια ατέρμονη εκτίμηση από τον περίγυρο μας.
Υπάρχει όμως και ένα 5ο, ανώτερο, επίπεδο αναγκών, εκεί πάνω,
που δεν φτάνουμε ποτέ, όντας καθηλωμένοι στο τέταρτο επίπεδο .
Αυτό συμβαίνει γιατί στον τομέα της “Εκτίμησης”
μας έχουν βομβαρδίσει με χιλιάδες “πλαστές ανάγκες” και “επιλογές”.
Αυτό το 5ο και τελευταίο επίπεδο ονομάζεται “αυτοπραγμάτωση”.
Και δυστυχώς σήμερα η κοινωνία μας δεν κατέχει την αυτογνωσία να την εκπληρώσει.
Μάλιστα μας δίνεται η αίσθηση μιας πλαστής “ολοκλήρωσης”
και απαξίωσης του ανώτερου επιπέδου.
Αν είχαμε φτάσει στο 5ο επίπεδο, θα είχαμε ισορροπία στις ζωές μας
και θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε με σοφία την κατάσταση σήμερα.
Θα είχαμε, επίσης, ουσιαστική επαφή με το “Θείο”.
Σήμερα αυτό που συμβαίνει με την κρίση που ζούμε,
είναι η άναρχη πτώση μας “από τον 4ο όροφο”
κλονίζοντας όλες τις “Θεωρητικά” εκπληρωμένες ανάγκες μας
αλλά και χάνοντας όλες τις “πλαστές” που θεωρούμε πως δικαιωματικά μας ανήκουν.
Ξαφνικά τα “κεκτημένα” χάθηκαν.
Το οικοδόμημα – πυραμίδα γκρεμίστηκε συθέμελα.
Είναι καιρός να το χτίσουμε από την αρχή “σωστά”.
Ξεκινώντας και αναγνωρίζοντας την αξία των κατώτερων επιπέδων.
Με στόχο την αναρρίχηση μας στο ανώτερο επίπεδο.
Για να μην μακρηγορώ θα κλείσω με μια ιστορία του Διογένη.
Μια μέρα ο γνωστός φιλόσοφος καθόταν ήσυχος
και έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος σε ένα κατώφλι.
Οι φακές ήταν ότι πιο φτηνό εκείνη την εποχή
και αν έτρωγες φακές σήμαινε πως ήσουν πολύ φτωχός και ασήμαντος.
Ένας απεσταλμένος του άρχοντα όταν τον είδε του είπε:
«Διογένη, αν δεν ήσουν ανυπότακτος κι αν κολάκευες
λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος…
να τρως συνέχεια φακές».
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει,
σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας τον συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές,
δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα».
Οι φακές, το ρύζι, τα ρεβίθια και άλλα
μπορούν να δώσουν σε μια οικογένεια σήμερα ένα πλήρες υγιεινό γεύμα
με λιγότερο από 3 ευρώ την ημέρα και να μας καλύψουν την βασική ανάγκη της τροφής μας.
Κάποιοι από εμάς δεν φοβόμαστε να ζήσουμε με τη λογική του Διογένη
και να περάσουμε τη Μεγάλη Δοκιμασία.
Κάποιοι άλλοι, κολακεύοντας τους “Άρχοντες” θα είναι μια ζωή υπήκοοι τους
εκλιπαρώντας να μείνουν στον πλαστό “όροφο” της Βαβέλ που χτίσανε.
Μέχρι το Μάτριξ να γκρεμιστεί.
