Γιατί ο Χριστός γεννήθηκε στην Ιουδαία και άλλες απαντήσεις.

Για να καταλάβεις την ιστορία του Κόσμου,
για να καταλάβεις την Αλήθεια,
για να καταλάβεις ποιος είσαι
και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου
χρειάζεσαι την Φώτιση του Αγίου Πνεύματος
και φώτιση από το Άγιο Πνεύμα
δεν είναι δυνατή χωρίς τα άλλα συστατικά
της Αγίας Τριάδος, τον Νου και τον Λόγο.
Τον Πατέρα και τον Υιό.
Όλα υπάρχουν ατόφια ήδη μέσα μας,
ακόμη και η ιστορία του παρελθόντος
και η ιστορία του μέλλοντος.

Ο Χριστός μας, ήρθε, έζησε, θυσιάστηκε για εμάς
και αυτή η ίδια η θυσία Του,
ήταν το “ξύπνημα” για ολόκληρη την πλάση.
Με αυτήν την θυσία Του, μας έδειξε τρία πράγματα.
Το πρώτο είναι πως η ζωή δεν τελειώνει εδώ κάτω
αλλά “αρχίζει” με το τέλος μας εδώ (τέλος=σκοπός)
και ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι να “περνάμε καλά”.
Αλλά δεν θα το αναλύσω αυτό γιατί χρειάζεται
ολόκληρο βιβλίο από μόνο του.
Οι δυο επόμενοι λόγοι, θα δώσουν και μια απάντηση
στο ερώτημα “γιατί ο Θεός γεννήθηκε στην Ιουδαία”.
Αν και από τη φύση του το ερώτημα είναι χαζό,
διότι ο Θεός δεν μπορεί να έχει πατρίδα.
Γεννήθηκε για όλη την οικουμένη.
Απλώς εμφανίστηκε κάπου.

Το δεύτερο λοιπόν, είναι για να μας δείξει
ποιοι είναι οι αιώνιοι “εχθροί” Του
και οι αιώνιοι “εχθροί” μας.
Ποιοι είναι οι αιώνιοι “εχθροί”
της αρμονίας σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο.
Για την ακρίβεια όχι ποιοι είναι οι εχθροί
αλλά ποιών οι πράξεις είναι εχθρικές.
Κι αυτό γιατί όλους μας Θεωρεί παιδιά Του.
Μερικοί α-νόητοι που δεν έχουν Χριστό μέσα τους
και δεν μπορούν να σκεφτούν με την καρδιά τους,
δεν μπορούν δηλαδή να σκεφτούν με την καρδιά Του Λόγου,
μιλάνε για “Θεό των Εβραίων”.
Απορρίπτουν εκτός από την Παλαιά Διαθήκη
ακόμη και τον ίδιο τον Χριστό και διαχωρίζουν
τον Ελληνισμό από τον Χριστό.
Όμως η ίδια η σειρά της ιστορίας μας δείχνει
πως ο ρόλος του Ελληνισμού ήταν η προετοιμασία
του κόσμου αυτού για να δεχτεί τον έναν και μοναδικό Σωτήρα.
Η εξάπλωση του Ελληνικού πνεύματος,
αλλά κυρίως η εξάπλωση της Ελληνικής Γλώσσας
από τον Μέγα Αλέξανδρο,
στα πέρατα της γης μερικές δεκαετίες πριν την έλευση Του,
έγινε γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς.
Για να προετοιμαστεί η ανθρωπότητα
και να μπορέσει να “κατανοήσει” τον “Διδάσκαλο που έρχεται”.
Αλλά και λίγο νωρίτερα,
ξαφνικά τον 9ο αιώνα προ Χριστού,
εμφανίστηκε ένας ογκόλιθος πνεύματος από έναν τυφλό ποιητή
με το όνομα Όμηρος,
ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή, υπήρχε μαύρο σκοτάδι.
«Πᾶσα ἡ ποίησις Ὁμήρου ἀρετῆς ἐστιν ἔπαινος»
θὰ παρατηρήσει ο Ἕλληνας Μέγας Βασίλειος.
Ολόκληρη wikipedia για τους αιώνες πριν τον 9ο αιώνα
παραθέτει μονάχα μερικές αδιάφορες γραμμές με ανοησίες.
Δεν υπάρχει ιστορία πριν “λένε”
εκτός από τους παγανιστές Αιγυπτίους
με τα ιερογλυφικά τερατουργήματα τους χωρίς φως
και άλλα τέτοια στρεβλά.
Πως είναι δυνατόν να συνέβη αυτό;
Φαίνεται αδύνατον για όποιον έχει ακόμη και ελάχιστη λογική.
Δεν ξεκινούν έτσι ολάκεροι πολιτισμοί !

Ο ρόλος του Έλληνα φιλόσοφου ήταν πολύ μεγάλος.
Ξεκίνησε με το Θείο δώρο από τον ίδιο τον Θεό,
δηλαδή με την Θεϊκή μαθηματική Ελληνική γλώσσα
και τελείωσε “ακριβώς” πριν εμφανιστεί ο Χριστός.

Γιατί λοιπόν μετά την γέννηση του Χριστού
δεν υπήρξε κανείς Έλληνας φιλόσοφος
και καμιά νέα γνωστή Ελληνική φιλοσοφική σχολή;
Είναι απλό.
Γιατί ο Ελληνισμός και ο Χριστός είναι ο ίδιος δρόμος.
Γιατί η εποχή της “αναζήτησης τελείωσε”
γιατί η εποχή του “σπερματικού λόγου” τελείωσε
και γιατί ήρθαν οι απαντήσεις που αναζητούσαν οι άνθρωποι
μαζί με τον Χριστό.
Και όπως μας έδωσε να καταλάβουμε και ο Ίδιος,
ο ρόλος μας θα συνεχίσει να είναι το ίδιο σημαντικός
διότι έχουμε την βαριά κληρονομιά της Ελληνικής Θεϊκής γλώσσας.
Οι ίδιοι οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν
πως η γλώσσα τους ήταν θεόσταλτη
αλλά δεν μπορούσαν να ορίσουν την έννοια του Θεού ακόμη,
γι’ αυτό βλέπουμε δηλώσεις εν μέρει σωστές, όπως ότι
“ο Δίας έδωσε την Ελληνική γλώσσα στις Μούσες”.

Αλλά αν δεν αποδεχτείς την Αλήθεια ως αλήθεια
δεν πρόκειται ποτέ να δεις τι είναι αληθινό.
Την Αλήθεια δεν την κατακτάς με το μυαλό
την έχεις μέσα σου και απλώς την φωτίζεις ή την απορρίπτεις.
Ακόμη και οι αρχαίοι μας, δεν προσπάθησαν να εξηγήσουν
πως σκέφτεται ο Θεός για να τον αντιγράψουν και να γίνουν θεοί
αλλά χρησιμοποίησαν τη γλώσσα ως εργαλείο
για να εξηγήσουν και να ερμηνεύσουν πως πρέπει να ζουν.
Και πόσο περισσότερο σήμερα που υπάρχει
το Ιερό Μάνιουαλ που λέγεται Καινή Διαθήκη και μας καθοδηγεί.

Ο πρώτος λόγος λοιπόν, που φαίνεται πως επέλεξε
να γεννηθεί εκεί στην Ιουδαία ήταν για να μας δείξει
ποιοι είναι οι εχθροί μας, ποιοι είναι οι “κακοί” δηλαδή
και ποιοι θα είναι οι εχθροί μας μέχρι το τέλος.
Μια κάστα Εβραίων, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι
και όλοι οι πιστοί ακόλουθοι τους που Τον σταύρωσαν
ήταν οι αίτιοι για όλα και είναι υπαίτιοι για το χάλι μέχρι σήμερα.
Όχι όλοι οι Εβραίοι αλλά αυτοί που προέρχονται από αυτούς.
Ας μείνουμε για λίγο εδώ και ας κάνουμε μια ανάλυση
στη συνείδηση τους, για να τους κατανοήσουμε καλύτερα.

Ο Γερμανός πολιτειολόγος Άρτουρ Έρχαρντ
έχει αναφέρει τα εξής για τα ψυχικά χαρακτηριστικά τους:
“Οξυδέρκεια, ενεργητικότητα, αποφασιστικότητα,
ευελιξία, ασύστολη σκληρότητα,
προσαρμοστικότητα σε ξένα περιβάλλοντα
και αίσθημα αλληλεγγύης προς τους ομόφυλους τους”.

Ο Γάλλος εθνολόγος ντε Λαπούζ είχε γράψει:
“Ο Εβραίος είναι αλαζόνας στην επιτυχία,
δουλοπρεπής στην δυστυχία, δόλιος, εξαιρετικά φιλοχρήματος,
πνευματικά πολύ προικισμένος και ανίκανος να δημιουργήσει”.

Ο Βολταίρος είχε πει για τους Εβραίους:
“Δεν θα βρείτε τους Εβραίους, παρά ως έναν λαό
αμαθή και βάρβαρο, ο οποίος συνενώνει
πάντα την αισχρότερη φιλαργυρία, την απεχθή δεισιδαιμονία
με το ακατανίκητο μίσος για όλους τους λαούς,
που τον ανέχονται και τον πλουτίζουν”.

Η Σ. Λάντμαν δηλώνει πως ο Εβραικός λαός είναι εκ φύσεως νομάδες.
Άλλωστε εάν η πρόσκαιρη βία του Ανδριανού
ήταν η αιτία της διασποράς τους,
γιατί δεν επέστρεψαν τόσους αιώνες στην Παλαιστίνη;
Η ιστορία μάλιστα δείχνει πως ο αυτοκράτορας Ιουλιανός
τους είχε προτείνει να επιστρέψουν και να βοηθήσει
στην ανέγερση του Ναού του Σολομώντα,
και η απάντηση ήταν να δολοφονηθεί από Εβραϊκό χέρι.

Επανέρχομαι λοιπόν στην ίδια ερώτηση.
Γιατί όμως παρότι ο Χριστός γνώριζε πως
οι Εβραίοι είχαν πάντοτε αυτόν τον χαρακτήρα
επέλεξε να γεννηθεί εκεί;

Δύο ήταν οι εκλεκτοί λαοί του Θεού πάντοτε.
Οι πιο εγωιστές λαοί από όλους τους άλλους
και με μεγάλη διαφορά μάλιστα.
Οι Έλληνες πάντοτε και με τη βοήθεια της γλώσσας
ήταν πιο κοντά στην Αλήθεια και στο πνεύμα
αλλά σε όλη τους την ιστορία
παρατηρούμε ένα τεράστιο ελάττωμα.
Δεν ενώνονταν.
Αυτό το χαρακτηριστικό δεν το είχαν οι Εβραίοι.
Και η ιστορία δείχνει πως η ενότητα είναι σημαντική.
Οι Έλληνες πάντοτε ήταν κοντά στο πνεύμα
και αυτό φαίνεται πως είναι ο λόγος
που ο Θεός έδειχνε ικανοποιημένος από εμάς
σύμφωνα με τα ίδια τα Λόγια Του.
Όπως για παράδειγμα την στιγμή που τον επισκέπτονται
οι Έλληνες Ανδρέας καὶ Φίλιππος
και είπε “ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου”.

Αν αναλογιστούμε λίγο την παραβολή
με τον άσωτο ιό, θα καταλάβουμε
πως ο Χριστός γεννήθηκε στην Ιουδαία
για να έρθει κοντά στον άσωτο λαό Του,
και να του δώσει μια ακόμη ευκαιρία,
όπως έκανε και ο πατέρας στην παραβολή
που συναντούμε στο Κατά Λουκάν.
Μπορεί ο άλλος εκλεκτός λαός Του, οι Έλληνες,
να μην το κατανοούν και να αισθάνονται “αδικημένοι”,
όπως και ο “σωστός και εργατικός γιος” του πατέρα στην παραβολή
αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε πιο πνευματικά
και απροκατάληπτα για να κατανοήσουμε τις βουλές Του.

Ο Θεός γεννήθηκε εκεί για να ξυπνήσει τον Άσωτο Λαό.
Ήξερε ακριβώς τι θα γίνει και γι’ αυτόν τον λόγο
μέσα στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται λόγος
για την καταγωγή Του όπως και για άλλα θέματα
από τους ίδιους τους προφήτες.
Και μάλιστα σε πολλά σημεία της Παλαιάς Διαθήκης
οι προφήτες βρίζουν με πολύ άσχημους χαρακτηρισμούς
τους Εβραίους για αυτά που έκαναν και αυτά που θα κάνουν.
Απλώς αυτοί, ως αυθεντικοί απόγονοι του Κάιν
υπάκουαν πάντοτε το ερπετό και είχαν άλλες βλέψεις.

Το ερώτημα δεν είναι μονάχα
“τι περίμενε από τους ίδιους τους Εβραίους
αφού δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξουν χαρακτήρα;”
Αλλά “γιατί εμείς οι Έλληνες δεν κάναμε κάτι
για να αλλάξουν οι Εβραίοι;”
Γιατί περιμέναμε μετέπειτα όλα να τα κάνουν μόνοι τους
ή όλα να τα Κάνει ο Θεός;
Γιατί δεν καταφέραμε να υπερισχύσουμε εμείς
όλους αυτούς τους αιώνες έναντι των σκοτεινών Εβραίων;
Η δοκιμασία φαίνεται πως ήταν διπλή λοιπόν.
Και για εκείνους, και για εμάς.
Αν ένας από τους δύο λαούς άλλαζε
θα μπορούσε ο πλανήτης να φαίνεται παράδεισος.
Όμως εμείς αντί να μείνουμε πιστοί στο πνεύμα μας,
στις αξίες μας, στο “φως” που εμείς μεταδώσαμε
και να ακολουθήσουμε μια Αληθινή πορεία
μέσα από τις διδαχές του Χριστού,
υποκύψαμε στον Μαμωνά,
στον οποίο μας ώθησαν οι Εβραίοι.
Μας νίκησαν ολοσχερώς με άπειρα τεχνάσματα
και μας έριξαν στο επίπεδο τους.
Στο επίπεδο του ερπετού.
Μας έμαθαν καλύτερα απ’ ότι γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας
γιατί δεν εξελιχθήκαμε ποτέ.
Κι έτσι καταντήσαμε να αποκαλύπτουμε μερικώς
τα πειράματα που κάνουν πάνω μας
ενώ αυτοί βρίσκονται στο επόμενο βήμα κάθε φορά.

Ας μην κατηγορούμε λοιπόν τους Εβραίους ή τον Θεό
για τα παθήματα μας.
Ο εγωισμός μας ήταν αυτός που μας χαντάκωσε.
Σήμερα, στην χειρότερη εποχή για εμάς,
στην χειρότερη πνευματική παρακμή για το Ελληνικό πνεύμα,
τραβάμε ότι τραβάμε, γιατί ο εγωισμός μας διογκώθηκε τρομακτικά.
Και όταν ο εγωισμός διογκώνεται
η ενότητα φαίνεται αδύνατον να συμβεί.
Μπορεί να μην μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε
γιατί γαλουχηθήκαμε μέσα σε αυτό το σύστημα,
αλλά η καθήλωση μας στις πόλεις
και η εξάρτηση της επιβίωσης μας από “άλλους”
οι οποίοι όπως βλέπουμε να συμβαίνει
είναι οι μεσάζοντες και λέγονται “κράτος”.
Στη σημερινή κοινωνία μας
το 100% της τροφής και των πόρων μας
βασίζονται στα σούπερ μάρκετ και στις πολυεθνικές.
Είμαστε ανίκανοι να παράξουμε κάτι δικό μας
για να τραφούμε σε περίπτωση ανάγκης.
Και όποιος ελέγχει την τροφή μας, ελέγχει κι εμάς.
Και όποιος ελέγχει τα “κουμπιά που πατάμε”
όποιος ελέγχει “αυτά που βλέπουμε και αυτά που ακούμε”
ελέγχει και την βούληση μας.

Και όλο αυτό το σύστημα το έχουν μεθοδεύσει
οι ίδιοι αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό.
Έχουν τέτοια υπομονή και τέτοια ενότητα μεταξύ τους
που σε εμάς αυτά τα πράγματα φαίνονται αδύνατον να συμβαίνουν.
Αλλά μας έχουν κάνει να πιστέψουμε
πως δεν είναι υπήκοοι του Μαμωνά οι ίδιοι
και πως δεν υπάρχει Μαμωνάς.
Υπάρχει επιστήμη και εξέλιξη.
Κι αν δεν υπάρχει Μαμωνάς, τότε δεν υπάρχει και Θεός.
Ο άνθρωπος είναι το κέντρο όλων, όπως λένε.
Όπως άλλοτε το ερπετό έπεισε τους πρωτόπλαστους
πως “μπορούν να γίνουν οι ίδιοι Θεοί”
έτσι κι αυτοί μέσα από την “εξελικτική ζωή”
μας πέρασαν την λάθος λογική.
“Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις” ακούμε σε χιλιάδες τραγούδια,
“μπορείς να γίνεις ότι θέλεις” ακούμε σε χιλιάδες σεμινάρια,
“μπορείς να γίνεις όποιος ήρωας θέλεις” βλέπουμε στις ταινίες.
Και κάθε κουμπί που πατάμε
είναι κι ένα βήμα μακριά από την Αλήθεια.
Μέχρι που την ξεχάσαμε εντελώς.

Σε οποιονδήποτε θεωρεί αυτά που λέω θεωρίες συνωμοσίας
ή παρόμοιες μπαρούφες που του έχουν “ενσωματώσει” στον εγκέφαλο του,
θα πρότεινα να διαβάσει τα Πρωτόκολλα των Σοφών τους
και να δει με “ανοιχτό μυαλό”
αν όλα αυτά που λένε εκεί μέσα συμβαίνουν ή όχι σήμερα.
Μετά ας διαβάσει την Καινή Διαθήκη με “ανοιχτή καρδιά”.
Αν δεν μπορεί να τα κάνει αυτά τα δύο
τότε δεν μπορεί να έχει και άποψη γι’ αυτά που λέω.

Ακόμη και σήμερα όμως, που βλέπουμε γύρω μας
τα περισσότερα αδέρφια μας να έχουν προσκυνήσει τον Μαμωνά
και όλες τις άλλες “αδιάφορες αιρέσεις” που έχει δημιουργήσει,
υπάρχει μια μικρή αναλογία ανθρώπων που έχουν αποκαλύψει
την Αλήθεια μέσα τους.
Η νίκη σε αυτήν την πνευματική μάχη που ζούμε
δεν έγκειται στα νούμερα των μαχόμενων
αλλά έχει πολύ διαφορετικές παραμέτρους.
Ακόμη και για μια χούφτα ανθρώπων
ο Θεός μας, θα έφερνε τη νίκη.
Θα έδινε μια ευκαιρία.

Μία είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνουμε
στον εαυτό μας κάθε λεπτό, πριν κάθε μας πράξη.
“Εκείνος σταυρώθηκε για μένα,
εγώ τι μπορώ να κάνω για Εκείνον;”

Όταν οι άλλοι κάνουν σχέδια
εμείς θα πρέπει να λέμε “πρώτα ο Θεός”.
Όταν οι άλλοι ξυπνούν και πριν πλύνουν τα μούτρα τους
προσκυνάνε το κινητό τους,
εμείς θα λέμε “ευχαριστώ Θεέ μου
για την μέρα που μου χάρισες”.
Όταν οι άλλοι κλαίγονται πως δεν έχουν και δεν τους φτάνουν
εμείς θα λέμε “έχει ο Θεός”
και θα σπέρνουμε στο χωράφι Του ότι μπορούμε.
Θα φροντίζουμε για την αυτάρκεια μας.
Όταν οι άλλοι θα λένε θέλω κι άλλα,
εμείς θα λέμε “δόξα τω θεώ” έχω αρκετά.
Όταν οι άλλοι θα κλαίγονται στα social media
εμείς θα γελάμε γιατί τα “έχουμε όλα”,
γιατί ξέρουμε πως έχουμε την υγειά μας.
Θα διαβάζουμε κι ένα εδάφιο από τον Λόγο Του.
Όταν οι άλλοι κάνουν γιόγκα και διαλογισμούς
εμείς θα προσευχόμαστε στον Θεό μας.
Και κάθε φορά θα λέμε
“λίγα κάνω, περισσότερα μπορώ”.